Δευτέρα 4 Μαρτίου 2013

Στα μικρά κλουβιά μας




Στο χωροχρόνο εγκλωβισμένοι,
μαριονέτες κάποιου…
Μέσα στο κλουβί πολυτελείας μας αναπολούμε στιγμές ελευθερίας
που ίσως και ποτέ να μην βιώσαμε…
Νοσταλγικές εικόνες , όμορφα πλασμένες
τέλεια παραμορφωμένες ,
Αναζωπυρώνουν κάθε κρυφό μας πόθο!
Μα νιώθεις σκουριασμένος,
Τα λουριά σου σε σφίγγουν πολύ …
Που καιρός για όνειρα?
Το κλουβί σου από χρυσές κλωστές κομμένο και ραμμένο
το σιχαίνεσαι ώρες ώρες
Μα άλλες ώρες το αγαπάς , σε ανακουφίζει
από ευθύνες και φόβους
από τις μικρές σου ενοχές που στοιχειώνουν τα βράδια σου!
ανόητες σκέψεις , δεν είσαι πια παιδί
τέρμα τα οράματα !
Που καιρός για όνειρα?
Που καιρός για αθώα χαμόγελα?
Και αν νιώσεις ποτέ την ανάγκη να σκεφτείς
Εδώ είμαι εγώ , να σε κοιμίσω
Με μια ιστορία , ένα παραμυθάκι βγαλμένο
από την πραγματικότητα , τέλεια εφαρμοσμένο στο κλουβάκι σου!
μην σκέφτεσαι μη
Ο χρόνος είναι χρήμα
το χρήμα κοινωνική αξίωση
και συ ο ανώτερος με τις χρυσές σου κλωστές!
καλά δεν είσαι? Ε?
Έλα βγάλε τα μικρά σου κουκλάκια τώρα , παίξε μαζί τους!
Παίξε σαν τα μικρά παιδιά , τι και αν αρνείσαι αυτή σου τη φύση!
Παίξε γιατί όλα είναι ένα παιχνίδι!
Ένα παιχνίδι ατομικό …
ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΕ  άνθρωπε… Πότε θα αλλάξεις?

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου